Bu sözler, dorukların rüzgârından süzülerek insana yönelmiş bir uyarıdır: Eğilen başın doğrulması, gölgeden sıyrılıp yüceliğe yürümektir. Ve her bölüm incitmek için değil; uyanması gereken ruha nefes olmak için doğmuştur. Bu gizemli bilgelik fısıltıları, yanlışın gölgesine yaklaşanlara, sabır ile rehaveti karıştıranlara, değerini unutanlara ve hakikati söylemekten ürkenlere bir diriliş çağrısıdır. Her söz, içindeki susturulmuş doruğu hatırlasın diye gönderilmiş mistik bir

Ey varlığı sevilen! Kalplerin üzerine çökecek o büyük gün yaklaşır; fakat insanlar hâlâ hayatı bir oyun sanarak yaşarlar— oysa ömür denilen, hayatın anlamını yaşayarak bulmanın adıdır. Ah! Ne zaman onlara hayat amacımı anlatsam, sözlerimi başka bir alayın gölgesinde dinlediler; ardımdan da şöyle konuştular: “Eğer söyledikleri doğru olsaydı, yoksunluğu bize bir eksiklik getirmeli değil mi?” Bilmezler ki üstün insan, iyiliğine bir karşılık aramadığı için üzülmez; yıpranmaya

Ey kardeşlerim! Bana sabrın ağır taşını mı sorarsınız, yoksa hakikatin keskin kılıcını mı kavramayı? Eğer zulmün karşısında duracak kudreti henüz damarlarınızda duymuyorsanız, sabredin; çünkü sabır, içte biriken gizli bir ırmak gibidir—derinleşir, güç toplar ve gün gelir taşar. Ah! Bilmez misiniz? Sabredenin ödülü göğe yazılır ve silinmez. Ama sanmayın ki sabır, gölgelerin altında uyuya kalmaktır! Hayır! Eğer umut kökünü yitirdiyse, sabır oradan uzaklaşmak, ruhunuzu çürümüş