Ergün Gültekin

Sevgi uysallıkta değil, yiğit gönüldedir, Zira korkak kalp, rüzgâr önündedir. Sevmeyen yalnız taşır yükünü de Sevenin yolu nur içindedir. Ey can, korkudan değil sevgiden doğ, Çünkü bu dünya, sevenle dirilendir. --- Bir yan uyku ister, öte taraf yanar, Ama ikisinde gizli bir imtihan var. Ah! İçteki kor sönerse can donar da Gönül pişmezse ömür ziyan kalır. Ey dost, huzuru aşkla yoğur, Yoksa pişmeyen gönül ham kalır. --- İyilik tohumu saçtım sessiz, Toprak gibi gönül de sabı

Ben konuşuyorum size, ey kardeşlerim — uyuyan yüreklerin ortasında hâlâ nefes alanlara! Zira çağ, değerlerin ışığını kaybetti; bilgeliği dillendirenler sustu, insanın onuru toprağa düşüp gölgelendi. Ama henüz sönmedi her şey; hala bir umut kıvılcımı var içimizde — suskun göğsümüzün altında bekleyen. Ve ben o kıvılcımı çağırıyorum şimdi — yanmak ve yürümek isteyen size! ... Hangi yüce amaç sizi uyandırır, ey kardeşlerim — ki kudretinizi tutuştursun ve yeniden güzele yürütsü

Ey çok sevilen! Gecenin ortasında bütün ışıklar kayboldu mu? Söndü mü umudun kandilleri, düştü mü kalbinin direnci toprağa? Bir zamanlar...

Yalnızlıktan bir ses mi geliyor, ey ruhum; gönlü açan, içi titreten bir ses. Bak! Bak konuşuyor! Sessizliğin derinliğinden yükseliyor da...

Eğer kendine benziyor diye birilerini yüceltmeyi reddettiysen ve sevginde kayırmadan, nefretinde zulme saplanmadan yürüdüysen. İçinde...

Bir sırrı kavramak için indim yükseklerden, tam da o karanlık vadinin ortasına: Beklediğim gibi umutsuz buldum gençleri. Sahiden! Tepeden...