Sevgi uysallıkta değil, yiğit gönüldedir, Zira korkak kalp, rüzgâr önündedir. Sevmeyen yalnız taşır yükünü de Sevenin yolu nur içindedir. Ey can, korkudan değil sevgiden doğ, Çünkü bu dünya, sevenle dirilendir. --- Bir yan uyku ister, öte taraf yanar, Ama ikisinde gizli bir imtihan var. Ah! İçteki kor sönerse can donar da Gönül pişmezse ömür ziyan kalır. Ey dost, huzuru aşkla yoğur, Yoksa pişmeyen gönül ham kalır. --- İyilik tohumu saçtım sessiz, Toprak gibi gönül de sabı

Ben konuşuyorum size, ey kardeşlerim — uyuyan yüreklerin ortasında hâlâ nefes alanlara! Zira çağ, değerlerin ışığını kaybetti; bilgeliği dillendirenler sustu, insanın onuru toprağa düşüp gölgelendi. Ama henüz sönmedi her şey; hala bir umut kıvılcımı var içimizde — suskun göğsümüzün altında bekleyen. Ve ben o kıvılcımı çağırıyorum şimdi — yanmak ve yürümek isteyen size! ... Hangi yüce amaç sizi uyandırır, ey kardeşlerim — ki kudretinizi tutuştursun ve yeniden güzele yürütsü

Ey çok sevilen! Gecenin ortasında bütün ışıklar kayboldu mu? Söndü mü umudun kandilleri, düştü mü kalbinin direnci toprağa? Bir zamanlar...

Eğer kendine benziyor diye birilerini yüceltmeyi reddettiysen ve sevginde kayırmadan, nefretinde zulme saplanmadan yürüdüysen. İçinde...

Bir sırrı kavramak için indim yükseklerden, tam da o karanlık vadinin ortasına: Beklediğim gibi umutsuz buldum gençleri. Sahiden! Tepeden...

Ne! Merhamet ile Adalet arasında mı kaldın, ey insan? Sahiden! Kim senin adaletini görüp de çeki düzen vermez ki davranışına? Bak,...

Mutsuz musun, kardeşim? Evet anlat bana. Açıkça okuyabilmeliyim gözlerinden: ne ile mutlu olmak isteyensin? Ah, o kadar arzu duyulur ki...

Ey umut! Sen kendini gök bilirsin, Oysa benim amacım olmazsa: Sen bir hiçsin! Ah, karamsarlıkla sınandım da Işığım hala gölgende parladı!...

Ne! Eksik ve yetersiz misiniz siz, kendi adaletsiz gözünüzde? Dinleyin şu sözümü ey kardeşlerim; ve bakın şuna: İnsan varlığı, eksik...

İşte bu yüzden sesim sana yöneliyor: ey aykırı güzel, kalk! Kalk, çünkü sızlanan çürür; umudu olan ise kalkarak yürür. Ah! Gölgene de...

Ey can! Bilgi bir ırmaktır, çağlar da çağlar; ama akıl değirmeni dönmezse, o kaynak da boşa akar.   Ah! Irmak coşsa da, kayaları yarsa...

Gece mi? Hayır, gözünüzü açın! Karanlık olan gök değildir; yüreğinize çöken umutsuzluktur! Ah bakın! Kendi yüreğinize bakın; nasılda...

Ey aykırı! Nice adaletsizlik çöreklenmiştir yaşamın bağrına! Ama asıl tehlike bu değildir: umudu kirletenlerdir. Evet! Dünün...

Ah, soran mısın bana? Kötülüğü kim doğurur diye? Ey kardeşim! İyilik, insanda kudretin meyveye durmasıdır. Ama kötülük, aynı insandaki...

Ve biri koşarak geldi içlerinden, merakla seslendi: “Üst insan kimdir, bana ondan söz et.” E2 ayağa kalktı içimden de gülümseyerek dile...

Değişim mi istiyorsunuz, ey kardeşlerim? Ben size diyorum ki: Bilinmeyen yanlışa haykıramaz insan! Çünkü öfke, körlüğün değil, teşhisin...

Ölülerin haykırdığı ama dirilerin sustuğu bir vakitte, içimdeki E2 konuştu: Ey insanlar! Gördünüz mü adaletin ardına sığınıp merhameti...

E1’in kaşları çatıldı, gözleri sanki kıvılcımlar saçan iki kor gibi karardı. Derin ve öfkeli bir nefes aldıktan sonra bakışlarını onların...

Ey dost! Önce bilgiyi buldum da sandım ki sır odur. Ama gönlüm sordu: “Gönülde yanmayan nur, geceye kandil mi olur?" Ah! O an kalbim...

Ah! Ah! Yaşam — gaddar öğretmenim! Güneşler söner, öğretiler çürür, gençlik ufalanır; fakat geçen zamanın soğuk nefesi kalır ardında!...