Ey varlığı sevilen! Kalplerin üzerine çökecek o büyük gün yaklaşır; fakat insanlar hâlâ hayatı bir oyun sanarak yaşarlar— oysa ömür denilen, hayatın anlamını yaşayarak bulmanın adıdır. Ah! Ne zaman onlara hayat amacımı anlatsam, sözlerimi başka bir alayın gölgesinde dinlediler; ardımdan da şöyle konuştular: “Eğer söyledikleri doğru olsaydı, yoksunluğu bize bir eksiklik getirmeli değil mi?” Bilmezler ki üstün insan, iyiliğine bir karşılık aramadığı için üzülmez; yıpranmaya

Ey içimin derin kuyusu! Ey vicdan! Sessizliğinle karşıma dikildiğinde ürperir yüreğim; çünkü bilirim, senin önünde durmak — işte budur benim çıplaklığım! Senin çatık kaşlarla suskunluğun— işte budur hakikatin sert yüzü! ... Susarsın. Gizlersin özündeki ateşi; böyle saklarsın en saf gerçeği. Konuşmazsın; böyle gösterirsin bana sınavımı. Ah! Bu sessizliğindir, adımımın kaderini değiştiren ilk sarsıntı. .... Tan atmazdan önce gelirsin her gece; yaralarımı, yüklerimi, yolda bırak

Ey insanlar! Gözün sessizliğe daldığı ve elin eyleme uzandığı sınırdır bu: Ah! Siz asgari nimetin herkese değdiği bir düzeni gönlünüzde çağırmadıkça yeryüzü bereketin sesini işitmeyecek. Kırılmış cesaret değil midir tüm yılgınlıkların anası? Ve siz, ey kardeşlerim, kendiniz için dilediğinizi başkası için dilemeye yönelmedikçe hakkın tohumu toprağınızda uyanmayacak. Eşiğimin başında beklerim ve sorarım size: kim diriltecek anlamı? Ah! Sizin olmadığınız yerde hiç kimsenin olm

Eğer kalbinde adaletin yankısı çınlıyorsa, ve o yankı seni hükmetmeye değil de hakkaniyetle tartmaya çağırıyorsa; kalabalığın alkışına sağır, ama vicdanın nefesine kulak veriyorsan; ve taşın sabrıyla yoğrulup, utancı zaferden üstün tutuyorsan: Yücedir ama böylesi değerlerle sınanan — çünkü onun nefesinden bile adaletin ışığı yükselir. ... Eğer inancınla taş kesilmişsen, ama onu sorgulayacak gülüşü gönlünde bulabiliyorsan; sözcüklerin maskesini düşürüp hakikatin çıplak

I. Sessiz dağ yollarında yürürüm uzun zamandır — vicdanın kendi fısıltısını bile duymadan. Yol mu beni seçti, yoksa ben mi yolu? — Kimin buyruğunda doğar irade, kim kime yürür: bunları bilmem. Rüzgârın savurduğu bir yaprak mıyım, yoksa o iç çağrının buyruğunda yürüyen mi? — belki her ikisi de, belki hiçbiri; ama bilirim ki vicdanın yönü, insanın arzularından daha eskidir. Ve eğer bilgelik, ait olmayanda saklıysa — ben o çağrının içinden doğdum; çünkü kutsal gök, öğretenler

Yalnızlıktan bir ses mi geliyor, ey ruhum; gönlü açan, içi titreten bir ses. Bak! Bak konuşuyor! Sessizliğin derinliğinden yükseliyor da...

İçimdeki E2 sevgiyle seslendi: Yaşayan bir insansan sen ve cesaretin, kasırga gibi göğsünde uğuldadıysa, titreyen korkuları pençesiyle...

Ah! Satırlarım bilmeceler gibidir: karanlığın gölgesini çatlatmak için mistik bir dille dizilmiş. Sahiden, gizemli sözlerdir onlar,...

Ey dostlarım! Bilirim hepinizin yolları vardır; her birinizin tuttuğu yol, sizden bir şey götürür. Ve bilirim, sahiden bu sizi yorar....

İçimdeki E2 şöyle konuştu: Ey kör bakışlarla yıldızları gözetleyen, Çabalarının amacı, Evrendeki gizemlerin Sebeplerini bulmak Ve hangi...

Özüm erdemdir! Başka hiçbir şey değilim! Evet! Yolum bana aittir, hem de iradem! İşte böyle haykırır özgür ruh, yıldızın çocuğu! Ah! Ne...

Ey kardeşlerim! Severim gözü pekleri; Ama yalnızca kılıcını sallayanı değil – Kendi kaderini demirci örsünde Dövenleri severim! Ve...

Ey kardeşlerim! Sizi kutsuyor ve yeni bir öğretiyi dinlemeye davet ediyorum: değer ve fayda üretme ateşinin doğduğu o kutsal yıldıza...

İçimdeki E1 şöyle konuştu: Her şeyi sevilebilir mi yapmak isteyensin E2? Yani haklılıktan kuşku duymayarak mı ölmek isteyensin? Ah! Acı...

Sözlerimi esirgemeden, kendini kınayarak dışlayanlara söylemek istiyorum. Ey, aykırılar ve çoğunlukta azınlık olmak isteyenler! Bu sözüm...

Başkalarına köle olmuş amaçlarınıza, ellerimi iki yana açarak katılma arzumu ve sizi hiç yalnız bırakmak istemememi çılgınca bulduğunuzu...

Ey E1! Adalet düşkünü! Üst insana yürüyüş gözle görülen adımla mı başlar sanırsın? Hayır! O, insanın derininden doğup göğün sessiz...

Ey denizi yaran yolcu! Gözlerini dışa değil, içte kaynayan sarsıntıya çevir! Çünkü kalabalıkların yürüdüğü yer, hakikatin uğradığı yer...

Ey değerleri taşımaktan yorgun düşenler! Kimdir ki başına taç takar da övünmeye kalkar Hakikatin ateşi, hükme sığmaz, ve zulümle...

Dün akşam bir baykuş öttü karanlıkta, sanki bir uyanış çığlığı gibi geldi önce bana: öyle derin, öyle engin bir yankı taşıyordu ki...