Üst insan için yalnız ortaya çıkan netice değildir değerli olan: emeğin terinde sınanan yürektir başarıya gerçek ağırlığını veren! O halde soruyorum size: Neden hâlâ ‘elimden geleni yaptım’ diyorsunuz bana ve geri çekiliyorsunuz? Ah! Eşiğini aşmayan adım, kaderin kapısına bile varamazken; yürüyenle vazgeçenin yazgısı bir olur mu hiç? Ey kardeşlerim! Sorun kendinize: İlk adım atılmadıysa nasıl doğabilir güzel bir yarın, sadece ümitlenmekle? ... Evet! Üst insanı böyle tanıdı

Ey insanlar! Gözün sessizliğe daldığı ve elin eyleme uzandığı sınırdır bu: Ah! Siz asgari nimetin herkese değdiği bir düzeni gönlünüzde çağırmadıkça yeryüzü bereketin sesini işitmeyecek. Kırılmış cesaret değil midir tüm yılgınlıkların anası? Ve siz, ey kardeşlerim, kendiniz için dilediğinizi başkası için dilemeye yönelmedikçe hakkın tohumu toprağınızda uyanmayacak. Eşiğimin başında beklerim ve sorarım size: kim diriltecek anlamı? Ah! Sizin olmadığınız yerde hiç kimsenin olm

Ey çok sevilenler! Aklın değerlerden kopunca nasıl karanlık bir uçuruma dönüştüğünü mü sorarsınız bana? Öyleyse sözümü iyi dinleyin; çünkü o yüreğinizi de yolunuzu da aydınlatır. Yalnızca kendine eğilen zihin, tartsa bile ölçüyü şaşırır; zira değeri duymayan akıl, doğruyu ayırt etmeyen kuru bir hesaptır. Geçmiş bize gösterdi, ha!: vicdandan kopmuş zeka çoğaldıkça düzen karanlığa sürüklenir; hissiz akıl adaleti değil, baskıyı büyütür. Ey erdemi arayanlar! Aklınızı değerleri