Sen Varlığını, Tüm Anlamsızlıkları Yok Ederek Anlamlandırmak İsteyensin!

Bu yaşadığım karanlığı…

Neden sonsuz zannediyorum?

Neden üzerime çöken bu çaresizlik,

Hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor?

Kim söyledi bunu bana?

Kim ikna etti beni,

Mutsuz ve umutsuz kalmaya?

Hayır…

Ben kimseye muhtaç değilim.

Zihinsel bir yokluğa da terk edilmedim.

İçimde hâlâ kıymetli şeyler taşıyorum:

Bilgi… İyilik… Potansiyel…

Ve evet, şimdi itiraf ediyorum:

Bu değeri…

Bu içsel zenginliği eyleme dönüştürmedikçe

Ne başkalarına dokunabilirim,

Ne de kendi yolumu çizebilirim.

Zifiri karanlığa yemin olsun ki…

Aydınlık günler yakındır.

Ama bunu kendime

Sadece avuntu olsun diye söylemiyorum.

Biliyorum.

Tünelin sonunda ışık var.

Ve o ışık bir gün mutlaka

Kalbime sevinçle nüfuz edecek.

Peki…

Sahi ne zaman unuttum ben bunu?

Ne zaman unuttum

İyilik üretme görevimi?

Oysa unutmamalıydım.

Çünkü insan olmak sadece yaşamak değil…

Kendimi gerçekleştirmek

Ve başkalarının üzerimde

Hakkı olduğunu da hatırlamak demek.

Ayağa kalk!

Ve şimdi kendine yüksek sesle şunu söyle:

“Hâlâ var olmak istiyorum.

Ama eskisi gibi değil…

Arınmış, güçlü ve anlamlı bir şekilde

Hayata devam etmek istiyorum.”

Ey küskün benliğim…

Artık olup bitene razı olmayı öğren.

Hayatla savaşmayı değil,

Onu dönüştürmeyi öğren.

Ama sakın…

Boyun eğme.

Rıza gösterme.

Hep daha iyisine talip olmak için

Neşeyle harekete geç!

Şimdi…

Misyonunu tekrar hatırla, ey benliğim.

Seni ayağa kaldıracak o içsel yönelimi...

Çünkü dışarıda yozlaşmış bir dünya var.

Ve evet, orada yapılacak çok şey var.

Bizim onurumuz, işte o dünyayla

Yüzleşerek anlam kazanacak!

Unutma…

Bu kriz bir yıkım değil sadece.

Aynı zamanda bir fırsat.

Olumsuzluklar, insanlara dokunmak için

Birer başarı aracı olabilir.

Üst insan olmak isteyene...

Bir insanın hayatına

Kalıcı, faydalı bir iz bırakabilirsin.

Ve kendi yolculuğunda…

Daha önce kimsenin yapmadığını yapan

Örnek, üstün ve asil bir kişi olabilirsin.

İşte böyle kazanılır şahsiyet!

İşte böyle bulunur hayatın anlamı!

Aksi takdirde…

O boşluk, seni yavaşça içine çeker.

Ve sessizce unutulursun.

Mezar taşından bile silinir ismin...

Bu yüzden şimdi…

Elin nereye kadar uzanıyorsa,

Orada bir iyileşme başlat.

Küçük bir ıslah hareketi bile,

Büyük bir değişimin ilk adımı olabilir,

Birilerinin hayatını değiştirebilir!

Unutma ve kendine tekrarla:

“Bu içsel yolculuğa sadık kaldığım sürece…

Gelecek… bugünden daha güzel olacak.”

Evet, aykırı benliğim!

Bugün anlaşılamadığını hissediyorsun.

Hatta belki hedef gösterildiğini…

Ama bir gün…

Tam da bu yozlaşmış hayatın ortasında,

Birilerinin hayatına faydayla dokunarak

Kurucu, değerli bir unsur olacaksın!

Unutma! Sen varlığını:

Tüm anlamsızlıkları yok ederek

Ve iyiyi büyüterek

Anlamlandırmak isteyensin!

21 Mart 2025

Ataşehir, İstanbul