İçsel Yankılar (Yeni Bölüm #7)

Ey insan!

Hayatı bir bitki gibi

Yer tutarak yaşama!

Toprağa kök salan değil,

Göğe yönelen ol!

Büyümek değil mesele - Yükselmek!

Evet! Dalların göğü tırmalayana dek

Köklerin acıya dayanmalı!

Olumsuzlukları da örtme,

Çürümeyi halı altına süpürme!

Kapanmış her yara,

İçten içe kanar, bilmez misin?

Zamanın akıp gitmesine

Kendi ellerinle izin verme!

Çünkü zaman,

Boş bıraktığın her anı

Sessizlikle cezalandırır!

...

Ey insan!

Hep bir eksiği tamamlamak iste!

Ve her boşluğu kendinle doldur!

Unutma! Bir kalbe dokunan,

Bir üzüntüyü onarandır!

Hayatı da rastgele yaşama!

Yönsüz yürüyen,

Kendi ayak izini bile tanımaz!

Hep büyük işler iste!

Ama gösteriş için değil,

Gölgeye anlam katmak için!

Evet! Küçük düşünen,

Kendi gövdesine sığamazmış;

Hayal kurmayan,

Kendi zincirini kıramazmış!

...

Ey insan!

Her şey yerli yerinde olabilir,

Ama ruhun boşsa,

O zaman sen

Bir mezar sessizliğinden ibaretsin!

Hemen yüce bir amaç edin!

Ama konforun için değil -

Yanılmaya değer bir istikamet için!

...

Ey insan!

Yanıl, düş, parçalan…

Ama sebebin olsun!

Yolun kan içinde olsun,

Yeter ki yönün doğru olsun!

Evet!

Anlamsız gördüğün her şeye

Varlığınla anlam kat!

Çünkü bulunduğun yer,

Seninle ya uyanır,

Ya da seninle çürür!

---

Ey insan!

Bulunduğun yerdeki çürümeyi de fark et!

Koku burnuna kadar geldiyse,

Susmak artık ihanettir!

Kör kalma!

Çünkü görmeyen değil,

Görüp de susan çöküşün ortağıdır!

Ve gerçeklerle yüzleş!

Yüzünü buruştur ama sırtını dönmeden!

Çünkü gerçekle yüzleşmeyen,

Kendi maskesine tutsak olur!

...

Ey insan!

Sor kendine, ama gerçekten:

“Ben olanı nasıl daha iyi yaparım?”

Ama soruyu geçiştirme!

Cevabın ter kokmalı, çaba kokmalı!

Unutma!

Mutluluk, konforlu bir duygu değil -

Fayda üreten bir cesarettir!

...

Ey insan!

Durum ne kadar karanlık olursa olsun,

Karanlığa sövme!

Işık olmak iste!

Yıkılmış olanın başında da bekleme,

Çünkü bekleyen değil,

Yapan yazılır zamana!

Evet!

Hayatın kurucu parçası ol!

Görünmek için değil,

Yük taşımak için var ol!

Ve unutma:

İnsanlarla tek yarışın

Kendi en iyinle olmalı!

Çünkü başkasını geçmek,

Sana yön vermez.

Ama kendinle büyümek,

Sana mertebe kazandırır!

...

Ey insan!

Bütün eylemlerinin

Ne doğuracağını bilemezsin…

Ama yine de doğur!

Yine de ateşe at gövdeni!

Yine de terlet ellerini!

Çünkü başarıyı bilgi doğurmaz,

Onu yalnızca emek ve inanç büyütür!

Evet!

Hayatta ümitle hareket et!

Çünkü ümidi olmayan,

Kendi gölgeleriyle mezara girer!!

...

Ey insan!

Pes de etme!

Belki pes edenin nefesi tükenmez,

Ama yönü kaybolur,

Yüreği yavaşça durur!

Duran insan,

Gölge gibi yerinde kalır.

Ama içi çatlar,

Ve içinden içe kurur!

---

Ey insan!

Tüm iyi niyet ve çabana rağmen,

Değerin faydaya dönüşmeyebilir.

Emek, sonuçsuz kalabilir.

Yol, hüsranla bitebilir.

Ama unutma:

Kıymet, alınanda değil,

Adananda saklıdır.

Evet!

Sonuç kutsal değildir,

Kutsal olan, uğruna ter döktüğündür!

...

Ey insan!

Sebepleri denetle,

Ama sonuçlara razı ol!

Tanrı gibi hükmetmeye kalkma,

Çünkü sonsuz değilsin!

Ama kul gibi sızlanıp,

Hiçbir bedel ödemeden ödül de bekleme!

Bahane,

Kaçışın süslü perdesi,

Sorumluluk ise

Yürümeye cesaret edenin çıplak gerçeği

Değil midir?

Evet!

Hayat bütünüyle

Senin kontrolünde değildir…

Ama onunla iyi geçinmeyi öğrenmek,

Senin kadim sorumluluğundur!

Hadi! Olmayanla savaşıp tükenme…

Ama olanı hiçe sayarak da

Gölgeye karışıp sorumluluktan kaçma!

...

Ey insan!

Çektiğin çileye değen

Bir hayat yaşa!

Evet!

Yaşam yolunda asaletle yürü!

Seninle iyilik çoğalsın!

Seninle yüreklerde yankılansın!

Tercihlerin hep sevgi olsun!

Yürüyüşün ise hakikat!

Evet! Adımların yankı olsun,

Yüreklere ise seninle, umut dolsun!

30 Nisan 2025

Tuzla, İstanbul