Umut, Karanlık Bulutlar Altında Güneşle Konuşmaktır!
- Ergün Gültekin
- 2 Ağu
- 1 dakikada okunur
Bir çocuk girdi düşüme
elinde ayna ama gülümsemesi yoktu,
“Kalbinle gör!” dedi,
“Işık gözde değil, göğsünde doğar.”
Ve ben o an anladım:
Umut, gönülde bir suskunlukta çoğalır.
---
Aynaya baktım, kendimi değil,
Doğmamış bir sabahın gözlerini gördüm.
Zira gelecek,
Sadece titreyen bir bakıştır içimizde.
---
Mızrağımı göğe fırlattım
belki bir dua olur yıldızlara saplanır!
Çünkü umut,
sadece toprakta değil,
sonsuzlukta yeşerir.
---
İçimde bir de ırmak var,
kendi yatağını unutur bazen.
Ama bilirim:
Umut, eninde sonunda denize varır.
---
Çok büyüktü içimdeki gerilim,
şimdi yıldırımlar gülüyor göğsümde!
Çünkü bekleyiş,
sessizce şimşek biriktirir.
---
Aykırı bilgeliğim taşa tohum ekti,
çimen özlüyor şimdi delice.
Ve ben soruyorum:
En önce nerede yeşerir umut
eğer taşta değilse?
---
Tüm düşmanlarımın üstüne basarak
yükseliyorum yıldızlara.
Çünkü umut,
bazen dikenle örülür,
o göğe çıkan merdiven.
---
Ey dostlarım!
Bir kuş var içimde,
henüz kanat açmadı.
Ama unutmayın:
Suskun olan da bir gün uçar!
Ah! Belki rüzgâr henüz çağırmadı onu,
belki de göğün dili henüz çözülmedi,
ama bilir o:
Yüksekler sabredenlerindir.
02 Ağustos 2025
Yıldız, Ankara
Comments