Ve Çöz Gizemli Bilmecemi. Umulur Keşfedenlerden Olursun!

Ve biri koşarak geldi içlerinden,

merakla seslendi:

“Üst insan kimdir, bana ondan söz et.”

E2 ayağa kalktı içimden de

gülümseyerek dile geldi:

Şimdi dinle, ey aykırı ruh!

Sevgimle dinle!

Umulur ki keşfedenlerden olursun!

Üst insan:

Bilginin ötesine geçen kişidir;

çünkü bilgi dokunulmadıkça gölgede kalır,

yaşandığında ışığa dönüşür

ve bilinenlerden bilinmeyene yürütür.

Parçaları birleştirir de bütünü görür;

hem de hiçbir parçayı hor görmeden.

Evet! Damla küçüktür,

ama denizin yankısını taşır.

Üst insan mı dedin, bana?

O, her kapının ardında

yeni bir kilit olduğunu bilir;

bilginin sevinciyle yol alır,

ama sınırını da görür.

Ne zaferi putlaştırır,

ne de sorularla boğulur.

Ah! Halkın sözündeki sıcaklığı duyar o,

bilimin soğuk aklını da.

Hakikati hem çocuğun gözünde,

hem de göğün yazgısında okur.

Evet, üst insan!

Söze değil, sözün ardına bakar;

ve bilir: kelime işarettir,

mana ise işaretin gösterdiği ufuk.

İşareti silinse de hakikat kalan...

Ah, üst insan!

Kendi ışığını doruğa dikmez;

ışığını çoğaltan bir köprü olur.

Evet! Nadir ruhlara hürmet etse de,

hakikati tek bir omuza yüklemez.

O yalnızca ışık veren değil,

ışığı taşıyan kandildir.

Bir mum sönmüş mü diye bakınır da

ışığını paylaştıkça, gece aydınlanır.

Evet! Üst insan:

Zirve değil, bir ırmaktır;

kalplerin ve düşüncelerin aktığı...

Suyundan içen mi?

Hem kendini

hem de başkasını büyütür.

Ey sevilen!

İnsanlığın acısını kendi yükü bilir o:

haksızlığa susmaz,

emeğin çığlığını işitir,

ve yoksulluğun karanlığına alışmaz.

Çünkü başkasının yarası

onun damarında da kanar.

İyi niyetin kanat açmadığını bilir de

ehliyet ister, liyakat arar.

Evet bilir ki: Ehil olmayanın sözü

hakikati taşımaz.

Fikirleri kavgaya sürmez o;

onları ahenk için yan yana getirir.

Her görüşü yerine koyar,

yararlıyı seçer, zararı ayıklar.

Ve anlar:

hakikat gürültüde değil,

uyumun sessizliğinde uyanır.

Evet, evet! Üst insan:

Kendini derya sanmaz;

kendi payının damla olduğunu bilir.

Ama bir damla

denizi büyütür diyerek:

Hakikati tek elde toplamaz;

ortak aklın nefesinde arar.

Bilgisini saklamaz da;

nefes gibi yüreklere bırakır.

Paylaştıkça çoğalır,

öğretirken öğrenir,

yanlışlarını da gizlemez o.

çünkü inanır: her yanlış

yeni bir filizin tohumu olur.

Ve bilir, Üst insan:

hakikat ne bir ümmete,

ne bir dile,

ne de bir mekâna zincirlenir.

Ah! İyiye dokunan her el

onun sofrasına dâhildir.

Bazen bütünlük tek bir gönülde parlar,

ama çoğu kez parçalara dağılır.

Bu yüzden hem nadiri gözetir,

hem dağınıkta saklı olanı unutturmaz.

Şimdi düşün, ey sevilen

Ve birleştir hepsini:

Üst insan yalnızca bilen değildir;

yaşayan bilgidir o.

Yarayı duyan, yol gösteren,

bağ kuran ve ufuk açandır.

Şimdi düşün, ey sevilen!

Ve çöz gizemli bilmecemi.

Umulur keşfedenlerden olursun!

31 Ağustos 2025

Yıldız, Ankara