Ey umut! Sen kendini gök bilirsin, Oysa benim amacım olmazsa: Sen bir hiçsin! Ah, karamsarlıkla sınandım da Işığım hala gölgende parladı!...

Ne! Eksik ve yetersiz misiniz siz, kendi adaletsiz gözünüzde? Dinleyin şu sözümü ey kardeşlerim; ve bakın şuna: İnsan varlığı, eksik...

İşte bu yüzden sesim sana yöneliyor: ey aykırı güzel, kalk! Kalk, çünkü sızlanan çürür; umudu olan ise kalkarak yürür. Ah! Gölgene de...

Ey can! Bilgi bir ırmaktır, çağlar da çağlar; ama akıl değirmeni dönmezse, o kaynak da boşa akar.   Ah! Irmak coşsa da, kayaları yarsa...

Gece mi? Hayır, gözünüzü açın! Karanlık olan gök değildir; yüreğinize çöken umutsuzluktur! Ah bakın! Kendi yüreğinize bakın; nasılda...

Ey aykırı! Nice adaletsizlik çöreklenmiştir yaşamın bağrına! Ama asıl tehlike bu değildir: umudu kirletenlerdir. Evet! Dünün...

Ah, soran mısın bana? Kötülüğü kim doğurur diye? Ey kardeşim! İyilik, insanda kudretin meyveye durmasıdır. Ama kötülük, aynı insandaki...

Ve biri koşarak geldi içlerinden, merakla seslendi: “Üst insan kimdir, bana ondan söz et.” E2 ayağa kalktı içimden de gülümseyerek dile...

Değişim mi istiyorsunuz, ey kardeşlerim? Ben size diyorum ki: Bilinmeyen yanlışa haykıramaz insan! Çünkü öfke, körlüğün değil, teşhisin...

Ölülerin haykırdığı ama dirilerin sustuğu bir vakitte, içimdeki E2 konuştu: Ey insanlar! Gördünüz mü adaletin ardına sığınıp merhameti...

E1’in kaşları çatıldı, gözleri sanki kıvılcımlar saçan iki kor gibi karardı. Derin ve öfkeli bir nefes aldıktan sonra bakışlarını onların...

Ey dost! Önce bilgiyi buldum da sandım ki sır odur. Ama gönlüm sordu: “Gönülde yanmayan nur, geceye kandil mi olur?" Ah! O an kalbim...

Ah! Ah! Yaşam — gaddar öğretmenim! Güneşler söner, öğretiler çürür, gençlik ufalanır; fakat geçen zamanın soğuk nefesi kalır ardında!...

Anlatırım etrafıma sevgi dolu öğütlerle ve azalan yoldaşlarla tırmanırım dikleşen yamaçlara. Orada, suskun göğün çağrısıyla, işte o...

Ey kardeşlerim! Siz ki niyetlerinizi kutsal bir amaç gibi taşırsınız; fakat arzuların gölgesinde ne saklıdır, biliyor musunuz? Bir...

Ne bağlı kalmak isteriz, ne de bağımlı olmak. O halde bırakın da size hakikati söyleyeyim! Ey bağlılık ölçümlerini öven kardeşlerim!...

Ey önümde duran vicdan! Yine mi sessizsin? Sen, ey ruhumun aynası! Sana baktığımda ürperiyorum, çünkü çıplak hakikatin ağırlığı...

Yöneticilere insanlığın yararına işler yapmayı öğreten etik bilgi, bugünün yozlaşmış düzenini yerinden oynatacaktır. Ah! Tüm bencil...

Dolana dolana, ormanların ve nice ırmakların arasından kendi yurduna dönüyordu E1. Ah! O aykırı göğün yurduna... Dolambaçlı vadilerden...

Sana liderlikten soruyorlar! Onlara de ki: Bir post görürsün boş gibi, Üstünde oturur nice biri. Söz etmez “benim” deyi, Her yükü...